آلاینده هایی که سرسام می آورند

در واقع زندگی در کلانشهرها و ابرشهرهای امروزی اعصابی پولادین می خواهد و شاید این مهم از عهده جوانان برآید و بیشتر ناراحتی آن متوجه افراد مسن باشد. آ لودگی صوتی بنابر تعاریف علمی که از آن ارائه شده عبارت است از؛ انتشار صدا در محیط باز یا بسته. در یک محیط باز امواج صوتی بدون برخورد به مانع، روند انتشار را تا مرز تباهی ادامه می دهند.

به گفته دکتر پیوندی، فوق تخصص گوش و حلق و بینی، صدا اثرات متعددی روی سیستم های بدن دارد. غیراز سیستم های شنوایی تعادلی، دیگر سیستم های بدن مانند دستگاه قلب و عروق و دستگاه اعصاب و روان هم از صدای بسیار زیاد تأثیر می پذیرند. اینگونه نیست که تصور کنیم صدا تنها روی سیستم شنوایی اثر دارد و آن را دچار مشکل می کند.

در محیطی که سروصدا زیاد باشد عملکرد و بازده فرد کاهش می یابد، بنابراین بهتر است به ویژه در محیط های کاری سروصدا از حد مجاز بالاتر نباشد. شواهد کافی برای تأیید نظر این متخصص وجود دارد چرا که شرایط محیطی تأثیر غیرقابل انکاری در چگونگی انتشار صدا دارد. گرچه انسان به سرو صدا عادت کرده ولی در حقیقت آلودگی صوتی یک عامل خستگی بوده و ظرفیت کار انسان را چه در مشاغل فکری و چه در شغل های بدنی و ساده کاهش می دهد. آلودگی صوتی روی وضع روانی و روحی شخص اثر کرده، باعث اشکال در تطابق یافتن انسان با محیط کار و حتی اجتماع و خانواده می شود.

خطر آلودگی صوتی

اگر آلودگی صوتی از حد مجاز فراتر رود اثرات بسیار مخربی برجای می گذارد. اثر صوت بلند در سیستم شنوایی ما باعث می شود که سلول های عصبی آسیب ببینند و تورم و ازهم پاشیدگی آنها را درپی خواهد داشت. اگر سلول نتواند خود را پس از تأثیر نامطلوب صوت روی سیستم شنوایی بازتوانی کند، اثرات مخرب به صورت دائمی بروز پیدا خواهند کرد و متعاقب آن فرد دچار کاهش شنوایی می شود و صدای وزوز در گوشی اش طنین انداز می شود و حالت سرگیجه هم به او دست می دهد.

توانبخشی نیز تا حد معمول می تواند کار درمان را انجام دهد و از بدخیم شدن حالت شنوایی جلوگیری کند، بنابراین باید با قرارگرفتن در محیط های استاندارد اثرات هم افزایی صدا را تا حد زیادی کاهش دهیم. به گفته دکتر پیوندی، طبق قانون کار اثر صدا باید ۸۰دسیبل بیشتر نباشد و در واقع فرد می تواند طی ۸ساعت در معرض ۸۰دسیبل صدا قرار بگیرد. (دسیبل واحد سنجش صداست) . اگر فرد در طول ۸ساعت در معرض صداهای بالاتر از ۸۰دسیبل باشد آسیب های بسیار جدی به سیستم شنوایی وی وارد می شود.

هنگام صحبت کردن با لحن معمولی از صدای ۴۰تا ۵۰دسیبل استفاده می کنیم، بنابراین می توان گفت که صدای ۸۰دسیبل از صدای ۴۰تا ۵۰دسیبل چندان بالاتر نیست و درواقع فاصله چندانی میان این دو صدا وجود ندارد و صدای ۸۰دسیبل نمی تواند آسیبی به شنوایی افراد وارد کند. صدای هواپیما نیز هنگام نشست و برخاست از باند فرودگاه ۱۲۰تا ۱۴۰دسیبل است. اگر شدت صوتی که ما در معرض آن هستیم افزایش پیدا کند و از حد انتظار فراتر رود باید حضور خود را در محلی که صوت در حال انعکاس است کاهش دهیم.

صداهای آزاردهنده کلانشهرها

با یک گذر ساده از مناطق شلوغ شهرها به این نکته پی می بریم که این آلودگی بیشتر ناشی از دزدگیر خودروها و لنت های بنجل چینی و آلودگی صوتی ناشی از فعالیت ساختمانی انبوه سازان در ساعات میانی یا آخر شب است که تا کنون برای رفع این معضل نیز چاره ای اندیشیده نشده است. در شهرهای بزرگ علاوه بر صدای بوق خودروها و آلودگی صوتی ناشی از فعالیت های ساختمانی به ویژه در کوچه و پسکوچه ها و معابر باریک، با برخی مشاغل پرسروصدا مواجه هستیم.

برخی کارگاه های فنی نظیر نجاری، آهنگری یا تراشکاری یا خریداران و فروشندگان سیار از این جمله هستند. با توجه به اهمیت آرامش روح و روان شهروندان بهتر است مسئولین ذی ربط در کنار تلاش برای حل مسائل عمده ای که جامعه ما مبتلا به آن است، با تدوین و تصویب قوانین جامع و مانع تلاشی نیز جهت رفع آلودگی های صوتی در مناطق مسکونی شهر انجام دهند، چرا که محلات مسکونی محل آرامش مردم هستند و نباید اجازه داد که آلودگی های صوتی غیرمجاز و غیرقانونی گاه و بیگاه خاطر شهروندان را مکدر سازد و موجبات ناراحتی ها و بیماری های عصبی و روحی و روانی را در آنان پدید آورد.