بومی ها می گویند سرمایه گذاری در حوزه گردشگری «کهمان»، بهانه ای برای ورود زمین خواران به منطقه است
آزادسازی حریم یا نشان دادن چراغ سبز به متصرفان «کهمان»
بحث تخریب مناطق گردشگری و تاخت و تاز سودجویان به حریم مناطق بکر و گردشگرپذیر بحث جدیدی نیست. موضوعی که به رغم تکرار فراوان و تحمیل خسارت های بسیارسالهاست در سایه بی نظارتی ها و سکوت مسئولان تداوم یافته و به عنوان یکی ازمعضلات حوزه محیط زیست ثبت شده است. منطقه گردشگری کهمان شهرستان سلسله لرستان نیز از جمله مناطقی است که به لطف متجاوزان و متصرفان در یک بازه زمانی نه چندان طولانی خسارات فراوانی دید وبالاخره بعد از چند سال بی توجهی، حالا مشمول اقدامات رفع تصرف شده است. اقداماتی که بنا به گفته برخی اهالی،در سایه فراهم کردن شرایط سرمایه گذاری در حوزه گردشگری، راه را برای تصرف عده ای خاص باز می کند.
منطقه "کهمان" در شهرستان سلسله لرستان به دلیل برخورداری از طبیعت منحصربه‌فرد از پوشش درختی و سراب‌های خروشان، سالهاست به عنوان یک منطقه نمونه گردشگری تحت حفاظت سازمان میراث فرهنگی قرار گرفته و معروفترین جاذبه ژئو توریسم در استان لرستان محسوب می شود.وجود چندین سراب در این منطقه در کنار درختان خودرو گردو، گلابی، پسته وحشی، بلوط، تمشک و به، که سالانه صدها تن بار می دهد کهمان را به منطقه ای سوداورتبدیل کرده است. پتانسیلی که در سایه بی توجهی حافظان این منطقه ارزشمند، سودجویان و متصرفان را اغوا کرده تا آنجا که ظرف دو سه سال کمر به نابودی داشته های این منطقه بستند.
از سال ۹۱ تعداد بسیاری از درختان خودروی این منطقه که به عنوان یکی از جاذبه های کهمان محسوب می شد یکی پس از دیگری و در سکوت مسئولان از خاک بیرون کشیده شد.
پس از آن تجاوز به حریم رودخانه و ساخت وساز واحدهای مسکونی، دریاچه پرورش ماهی و پل کشی در بستر رودخانه اوج گرفت، تا انجا که به سرعت عرض دورخانه کهمان از 15 متر به کمتر از 5 متر رسید. انجام این اقدامات به صورت آشکار و کاملا علنی و البته با سرعت چشمگیر، تا مدتی این تصور را در بین اهالی ایجاد می کرد که این تاخت و تازها از سوی سازمان های دولتی و با مجوز قانونی و در جهت توسعه صنعت گردگشری منطقه در حال اجراست. اما تداوم این روند بعد از دو سه سال زنگ هشدار تخریب منابع طبیعی را برای مردم ومسئولان منطقه به صدا درآورد. بماند که در این میان برخی اهالی نیزبه بهانه حفظ حریم شخصی باغات و زمین هایشان از فرصت استفاده کردند و به حصارکشی پرداختند و اندک فضای باقی مانده برای تفریح گردشگران را نیز محدودتر کردند.
با قطع چند صد اصله درخت باارزش ظرف دو سه سال در کنار فنس کشی و تجاوز به حریم رودخانه ها و نابودی بخش هایی از خاک و آب منطقه در اثر فعالیت های غیرمجاز ودر پی آن بی رونق شدن گردشگری و البته تهدید خطر جاری شدن سیلاب دراثر تصرف حریم رودخانه بالاخره مسئولان شهرستان تصمیم گرفتند برای نجات باقی مانده این منطقه نمونه گردشگری وارد عمل شوند.
نوشدارو بعد از مرگ سهراب!
اگرچه طی این سالها کمبودنیروی انسانی و وسایل نقلیه گشت زنی در دستگاه های متولی از جمله اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان سلسله بارها به عنوان بهانه عدم برخورد و افزایش تعارضات در این منطقه نمونه گردشگری مطرح بوده و مسئولان این شهرستان با پاسکاری وظایف از زیربار مسئولیت شانه خالی می کردند اما بالاخره خسارت هنگفتی که طی این مدت به این منطقه گردشگری تحمیل شد راه را برای بهانه جویی بیشتر بست .
همچنین محرز شدن احتمال تشدید حوادث سیلابی، آبگرفتگی معابر و تشدید آلودگی منابع آبی شهرستان در اثر تصرف حریم و بستر رودخانه مسئولان را بر آن داشت تا به طور جدی و با برخورد قضایی در مقابل پدیده تصرف و تجاوز به منابع طبیعی کهمان وارد عمل شوند. اقدامی که اگرچه به نوعی نوشداروی بعد از مرگ سهراب محسوب می شود اما در صورت انجام جدی می تواند ته مانده جان کهمان را نجات دهد و منابع از دست رفته را تا حدودی احیا کند.
در حالی که از اوایل سال جاری طرح آزاد سازی حریم منابع طبیعی کهمان و برخورد قضایی با متصرفان در دستور کار قرار گرفته و ادارت و سازمان های مربوطه با اتکای به حمایت دستگاه قضایی به تخریب فنس کشی ها وساخت وسازهای غیرمجاز در حریم رودخانه پرداخته اند اما برخی اهالی معتقدند انجام سریع و جدی این اقدامات با بهانه سرمایه گذاری در حوزه گردشگری شاید بهانه ای برای کوتاه کردن دست اهالی منطقه از بستر رودخانه و در عوض بازکردن راه برای جولان برخی متصرفان خاص و غیر بومی به بهانه توسعه گردشگری در منطقه باشد. چرا که بنا به گفته این اهالی، مسئولان اقدامات مقابله ای خود را با اهالی شروع کرده اند و تاکنون با افراد غیربومی برخوردی صورت نگرفته است.
