یادداشتی بر اقدامات هنجارشکنانه در خرم آباد؛
نقش نهادهای نظارتی در این گونه موارد دقیقاً چگونه تعریف میشود که شاهد تکرار اهانت و هتاکی به مقدسات دینی و قومی هستیم؟
به مناسبت دهه مبارک فجر مراسم جشنی با آهنگهای مبتذل و مطرب در شهرستان خرمآباد برگزار شد که نه تنها هیچ تناسبی با دین و فرهنگ مردم و حتی هیچ تناسبی با مراسمات جشن نداشت.
به گزارش لرستان خبر، به مناسبت دهه مبارک فجر مراسم جشنی با آهنگهای مبتذل و مطرب در شهرستان خرمآباد برگزار شد که نه تنها هیچ تناسبی با دین و فرهنگ مردم و حتی هیچ تناسبی با مراسمات جشن نداشت، که موهن به ارزشهای انقلاب اسلامی و فرهنگ اصیل قوم لر و لک نیز بوده، تا جایی که در این طنز سخیف و موهن که با تک خوانیِ خواننده زن و رقاصیِ مرد و با حضور دانشآموزان! به نام دهه فجر برگزار شد، هیچ اسم و نشانی حتی از دهه فجر و پیروزی انقلاب اسلامی در طی مراسم به میان نیامد.
از کسانی که با هدف فرهنگسازیِ غربی در جامعه ایرانی _ اسلامی در صدد ترویج فرهنگ ابتذال و خشونت، بیگانه کردن نسل جدید با ارزشهای دینی و فرهنگی، و انحراف اذهان عمومی از مشکلات و مطالبات اقتصادی با اهداف سیاسی هستند، انتظار دیگری نیست.
اما خطاب به نهادهای فرهنگی و نظارتی باید پرسید که اداره موسوم به ارشاد اسلامی ! بر چه اساسی مکرراً مجوز برگزاری چنین افتضاحات ضد اسلامی و ضد فرهنگی را صادر میکند؟
اداراتی که مسئول آشنا کردن نسل جوان و نوجوان با ارزشهای انقلاب هستند چرا و چگونه میتوانند در ۳۹ سالگی عمر مبارک انقلاب و به نام انقلاب به راحتی ارزشهای اسلامی و فرهنگی را زیر پا بگذارند؟
اداره موسوم به آموزش و پرورش ! با چه منطق، تفکری و هدفی دانش آموزان را در چنین فضاهای ضد دینی پرورش منفی میدهد؟
نقش نهادهای نظارتی و انقلابی در این گونه موارد دقیقاً چگونه تعریف میشود که شاهد تکرار ! اهانت و هتاکی به مقدسات دینی و قومی هستیم؟
لازم به ذکر است که پیشتر شاهد حذف ذکر «أشهد أن علیاً ولی الله» از کتب درسی توسط معاونت پرورشی! اداره کل آموزش و پرورش! و چند ماه پیشتر نیز شاهد اجرای تئاتر موهن به شهدا در خرمآباد بودیم که اعتراض نماینده ولی فقیه در استان و دیگر مسئولان به مدیریت اداره ارشاد اسلامی را به دنبال داشت.
قطعاً اگر تریبونها و نهادهای نظارتی و انقلابی استان با این گونه اقدامات ناشایست برخی مسئولان برخورد قاطع و شایسته انجام میدادند اکنون کسی به خود جرئت دهن کجی به ارزشهای انقلاب، فرهنگ دینی و ایرانی مردم را نمیداد.
نیست امید صلاحی ز فساد، حافظ !
چون که تقدیر چنین است چه تدبیر کنم ؟
انتهای پیام/