شمارش معکوس برای لغو قرارداد گازی ایران و پاکستان:
پاکستان ؛ آش را با جایش می خواهد!
هم اکنون پاکستان با ادامه عملکرد دو پهلوی خود در حوزه انرژی و سیاست کاسه صبر مقامات نفتی کشورمان را کم کم لبریز کرده و احتمال لغو قرار داد گازی خود با ایران را افزایش می دهد.
گروه اقتصادی - امروزه اقتصاد رو به اغما، شرایط نامساعد امنیتی و عدم ثبات سیاسی در پاکستان از جمله خطراتی است که خط لوله صادراتی گاز کشورمان به این همسایه جنوب شرقی را تهدید می کند، از این رو در صورت عدم تدبیر و اقدام به موقع در این زمینه شاهد خسارات جبران ناپذیری به مردم ایران در آینده بود؛ لذا هرچند که این قرار داد امضاء و نهایی شده اما به نظر می رسد به قول معروف جلوی ضرر را از هر کجا که بگیری منفعت است.
به گزارش افکارنیوز بیش از ۱۰ سال است که پاکستان به رغم نیاز شدید به منابع انرژی و خاموشی ۲۰ ساعته در استان های خود، برای واردات گاز در حال مذاکره و چانه زنی با ایران است، بسیاری از کارشناسان انرژی معتقد اند که یکی از دلایل اصلی طولانی شدن این مذاکرات و شروع واردات گاز دخالت ها و کارشکنی های دولت آمریکا در این میان است، از سوی دیگر پاکستان در این سالها همیشه برای از دست ندادن سالانه میلیاردها دلار کمک مالی آمریکا هیچ جدیتی برای اتمام خط لوله گاز در داخل کشورش برای شروع واردات از ایران به خرج نداده است، این موضوع را می توان از سفر اخیر نواز شریف نخست وزیر پاکستان به آمریکا و کسب تکلیف در این زمینه از واشنگتن دریافت.
وقتی شاهد خاقان عباسی، وزیر نفت پاکستان تاخیر در ساخت بخش پاکستانی خط لوله واردات گاز از ایران را به گردن فشارهای خارجی به پاکستان و تحریم های بین المللی اقتصادی علیه تهران می اندازد، باید به سیاست این کشور شک کرد، زیرا مگر در آخرین روزهای دولت دهم قرار داد گازی با کشورمان امضاء کردند، ایران تحریم نبود. مگر در آن زمان نمی دانستند که ایران امکان سوئیف ندارد.
علاوه بر این، چه کسی می گوید که اگر پاکستان برای احداث خط لوله در خاک خود از سرمایه گذاران دعوت کند و یا با پول خودش یک خط لوله گازی از شرق به غرب این کشور بکشد، مشمول تحریم های علیه ایران قرار خواهد گرفت. پاکستانیها بهتر می دانند که تحریم علیه خط لوله و پروژه های ایشان زمانی می تواند عملیاتی شود که گاز از لوله های ایران به خاک این کشور تزریق شده و خطوط لوله دو کشور به هم متصل شود. تار زمانی که این اتفاق نیافتد، اجرای هر پروژه ای در پاکستان آزاد است و نمی تواند با موضوع ایران ربط داده شود.
کشوری مانند پاکستان که حتی توان تامین هزینه ساخت بخش پاکستانی خط لوله واردات گاز از ایران ندارد یا به قول مهندس زنگنه وزیر نفت حتی نمی تواند جریمه ای که بابت عدم اجرای این خط لوله را پرداخت کند، چگونه می تواند روزانه بیش هزاران دلار پول گاز بابت خرید ۲۱ میلیون ۵۰۰ هزار متر مکعب گاز ایران را بپردازد؟
جالب است که پاکستانی ها همزمان با گرفتن امتیاز از آمریکا برای به تاخیر انداختن پروژه گازی خود با ایران، تلاش می کنند هزینه ای برای احداث خط لوله گاز از جیب خودشان خرج نکنند؛ بر اساس اطلاعات بدست آمده دولت پاکستان در بودجه سنواتی خود حتی نامی از این پروژه نبرده که نشان دهد دولت این کشور به دنبال اجرای خط لوله بوده است، برای همین با کمال بی شرمی برای پایان ساخت این خط لوله، خواهان کمک دو میلیارد دلاری ایران شده به عبارت ساده تر این کشور آش را با جایش می خواهد، شاید به همین دلیل باشد که وزیر نفت ایران هفته گذشته اعلام کرد که امیدی به پاکستانیها در این قرارداد نیست و پاکستانیها حتی پولی برای اجرای خط لوله ندارند تا بتوان روی اجرایی شدن آن کمی تعمق کرد!
هم اکنون ایران خود به دلیل کاهش یک میلیون بشکه ای صادرات نفت خود و همچنین مشکلات مانند عدم جابجایی پول در سطح بین المللی که ناشی از تحریم است با کمبود شدید منابع مالی در پروژه های نفتی و گزیش روبرو است، شاید یکی از دلایلی که زنگنه آب پاکی را روی دست پاکستانی ها ریخته این موضوع باشد…
مثل روز روشن است که پاکستانیها به دنبال گرفتن ماهی از آب گل آلود روابطه ایران با غرب هستند، به همین خاطر اخیرا مقامات نفتی این کشور خواستار مذاکره مجدد با ایران برای کاهش قیمت گاز شدند؛ آنها در قرار دادی که با ایران بسته اند به خوبی از وضعیت سیاست خارجی ایران سود جسته اند به طوری که بر اساس قرارداد گازی بین ایران و پاکستان" اگر موضوع تامین اعتبار بخش پاکستانی خط لوله واردات گاز از ایران به دلیل تحریم ها حل و فصل نشود، اسلام آباد بر اساس توافقنامه دوجانبه ای که با تهران امضا کرده است مشمول پرداخت جریمه به ایران نخواهد بود!
اما در مجموع به نظر می رسد ایران هم موضوع قرارداد گازی با پاکستان را که تاکنون تمامی تعهدات خود در رابطه با آن را انجام داده بایستی به کناری گذاشته و انرژی خود را صرف بخشهای دیگر توسعه ای صنعت نفت کند و بگذارد پاکستان کماکان در رویای امتیاز گیری همزمان از ایران و آمریکا و پی گیری برای تامین انرژی کشورش باشد.
به گزارش افکارنیوز بیش از ۱۰ سال است که پاکستان به رغم نیاز شدید به منابع انرژی و خاموشی ۲۰ ساعته در استان های خود، برای واردات گاز در حال مذاکره و چانه زنی با ایران است، بسیاری از کارشناسان انرژی معتقد اند که یکی از دلایل اصلی طولانی شدن این مذاکرات و شروع واردات گاز دخالت ها و کارشکنی های دولت آمریکا در این میان است، از سوی دیگر پاکستان در این سالها همیشه برای از دست ندادن سالانه میلیاردها دلار کمک مالی آمریکا هیچ جدیتی برای اتمام خط لوله گاز در داخل کشورش برای شروع واردات از ایران به خرج نداده است، این موضوع را می توان از سفر اخیر نواز شریف نخست وزیر پاکستان به آمریکا و کسب تکلیف در این زمینه از واشنگتن دریافت.
وقتی شاهد خاقان عباسی، وزیر نفت پاکستان تاخیر در ساخت بخش پاکستانی خط لوله واردات گاز از ایران را به گردن فشارهای خارجی به پاکستان و تحریم های بین المللی اقتصادی علیه تهران می اندازد، باید به سیاست این کشور شک کرد، زیرا مگر در آخرین روزهای دولت دهم قرار داد گازی با کشورمان امضاء کردند، ایران تحریم نبود. مگر در آن زمان نمی دانستند که ایران امکان سوئیف ندارد.
علاوه بر این، چه کسی می گوید که اگر پاکستان برای احداث خط لوله در خاک خود از سرمایه گذاران دعوت کند و یا با پول خودش یک خط لوله گازی از شرق به غرب این کشور بکشد، مشمول تحریم های علیه ایران قرار خواهد گرفت. پاکستانیها بهتر می دانند که تحریم علیه خط لوله و پروژه های ایشان زمانی می تواند عملیاتی شود که گاز از لوله های ایران به خاک این کشور تزریق شده و خطوط لوله دو کشور به هم متصل شود. تار زمانی که این اتفاق نیافتد، اجرای هر پروژه ای در پاکستان آزاد است و نمی تواند با موضوع ایران ربط داده شود.
کشوری مانند پاکستان که حتی توان تامین هزینه ساخت بخش پاکستانی خط لوله واردات گاز از ایران ندارد یا به قول مهندس زنگنه وزیر نفت حتی نمی تواند جریمه ای که بابت عدم اجرای این خط لوله را پرداخت کند، چگونه می تواند روزانه بیش هزاران دلار پول گاز بابت خرید ۲۱ میلیون ۵۰۰ هزار متر مکعب گاز ایران را بپردازد؟
جالب است که پاکستانی ها همزمان با گرفتن امتیاز از آمریکا برای به تاخیر انداختن پروژه گازی خود با ایران، تلاش می کنند هزینه ای برای احداث خط لوله گاز از جیب خودشان خرج نکنند؛ بر اساس اطلاعات بدست آمده دولت پاکستان در بودجه سنواتی خود حتی نامی از این پروژه نبرده که نشان دهد دولت این کشور به دنبال اجرای خط لوله بوده است، برای همین با کمال بی شرمی برای پایان ساخت این خط لوله، خواهان کمک دو میلیارد دلاری ایران شده به عبارت ساده تر این کشور آش را با جایش می خواهد، شاید به همین دلیل باشد که وزیر نفت ایران هفته گذشته اعلام کرد که امیدی به پاکستانیها در این قرارداد نیست و پاکستانیها حتی پولی برای اجرای خط لوله ندارند تا بتوان روی اجرایی شدن آن کمی تعمق کرد!
هم اکنون ایران خود به دلیل کاهش یک میلیون بشکه ای صادرات نفت خود و همچنین مشکلات مانند عدم جابجایی پول در سطح بین المللی که ناشی از تحریم است با کمبود شدید منابع مالی در پروژه های نفتی و گزیش روبرو است، شاید یکی از دلایلی که زنگنه آب پاکی را روی دست پاکستانی ها ریخته این موضوع باشد…
مثل روز روشن است که پاکستانیها به دنبال گرفتن ماهی از آب گل آلود روابطه ایران با غرب هستند، به همین خاطر اخیرا مقامات نفتی این کشور خواستار مذاکره مجدد با ایران برای کاهش قیمت گاز شدند؛ آنها در قرار دادی که با ایران بسته اند به خوبی از وضعیت سیاست خارجی ایران سود جسته اند به طوری که بر اساس قرارداد گازی بین ایران و پاکستان" اگر موضوع تامین اعتبار بخش پاکستانی خط لوله واردات گاز از ایران به دلیل تحریم ها حل و فصل نشود، اسلام آباد بر اساس توافقنامه دوجانبه ای که با تهران امضا کرده است مشمول پرداخت جریمه به ایران نخواهد بود!
اما در مجموع به نظر می رسد ایران هم موضوع قرارداد گازی با پاکستان را که تاکنون تمامی تعهدات خود در رابطه با آن را انجام داده بایستی به کناری گذاشته و انرژی خود را صرف بخشهای دیگر توسعه ای صنعت نفت کند و بگذارد پاکستان کماکان در رویای امتیاز گیری همزمان از ایران و آمریکا و پی گیری برای تامین انرژی کشورش باشد.
