«سرزمین پل های تاریخی جهان» به «استان پل های موقت» تبدیل شد/ تفاوت «فناوری نیاکانمان» در سیلاب اخیر لرستان مشخص شد

به گزارش لرستان خبر، استان لرستان با وجود رودهای پرآب و مهمی چون کشکان ، سزار و سیمره یکی از بزرگترین شبکه آب‌های روان کشور را به خود اختصاص داده است. 

موقعیت جغرافیای لرستان و تقسیمات سیاسی در دوره های مختلف ایران سبب شده که این استان نقش یک شاهراه ارتباطی را برای جنوب و غرب کشور داشته باشد.

راه ارتباطی شهر اصفهان در دوره ساسانیان به تیسفون و همچنین ارتباط بین سه پایتخت «شوش، همدان و بابل» در دوره هخامنشی از راه لرستان تامین می شده است و به طور معمول شاهراه های استان از رودخانه های پر آبی همچون کشکان گذر می کرده است.

وجود رودخانه های عظیم در مسیر لرستان هیچ گاه سبب نشد که نیاکان ما مسیر حرکتی خود را عضو کنند بلکه سطح فناوری خود را بدون استفاده از مصالحی همچون آهن و بتن بالا بردند و دست به خلق شاه کارهای بزرگی زدند که انسان را به شگفتی وا می دارد. پل هایی که همانندی برای آن ها در هیچ کجای دنیا وجود ندارد و سبب شده که لرستان را «پایتخت پل های تاریخی جهان» بنامند.

شیوه ساخت این پل ها با مصالح ابتدایی به گونه ای ایست که یک ارتباط ارگانیگ با طبیعت اطراف و رودخانه ایجاد کرده است و محصول این رابطه بقای هزار و اندی ساله شاهکارهای فناوری معماری و عمران در دنیای باستان است.

واژه «پل طبیعت» مصداق واقعی و اتم آن در پل های لرستان نهفته است، از پی تا دهانه ها، مصالح، نقشه، تکنیک ساخت و ارتباط با توپوگرافی منطقه، همگی با طبیعت، پیوند ارگانیک دارد.

پل های تاریخی لرستان نشان دادند که برپا شدن چنین پروژه هایی با اتفاق انجام نمی شود و برای کوچکترین و بزرگترین جزء آن باید اندیشه و تدبیر کرد تا ضمن برقراری ارتباط سهل الوصول بین دو نقطه یک رودخانه، امنیت استفاده کنندگان و همچنین بقای پل برای صد ها سال حفظ شود.

متاسفانه چند دهه است که پروژه های عمرانی و زیرساختی لرستان نه تنها آن شکوه گذشته را ندارد بلکه ضعف ساختاری در چهار مرحله مطالعه، طراحی ، اجرا و نظارت، آنچنان بالاست که بعضی از طرح های تکمیل شده، جان مردم را تهدید می کند که یک نمونه تخریب 60 پل بزرگ و کوچک در سیلاب اخیر استان است.

ساخت پل میراث فناورانه مردم لرستان در طول صد ها سال بوده است اما چرا با وجود پیشرفت تکنولوژی و بهبود روش های ساخت و در دسترس بودن انواع مصالح مقاوم در استان، پل های ساخته شده در استان به لحاظ مقاومت وعملکرد مناسب در زمره ضعیف ترین پروژه های کشور است.

لرستان به دلیل توپوگرافی خاص خود، محل عبور رودخانه های بزرگ و همچنین روان آب های حاصل از سیلاب است و اگر قرار است گذر و یا پل عبوری بر روی هر عارضه ای در استان احداث شود  باید برای امنیت جانی و مالی، واژه «موقت» را از روی تمام مراحل اجرای کار عوض کرد.

متاسفانه چند سالی است که کاربرد لفظ موقت در پروژه ها به گریزگاهی برای ندانم کاری و ضعف مدیران در عرصه های مختلف لرستان تبدیل شده است و ده ها پروژه در استان وجود دارد که واژه موقت در مورد آن ها استفاده شده و می شود اما سال ها مورد استفاده قرار می گیرند، از ترمینال موقت گرفته تا آسفالت موقت و راه های موقت و آخرین مورد که چند سالی است باب شده احداث پل های موقت است.

یکی از مکان هایی که احداث پل های موقت به یک راهبرد کلان مدیرت شهری در آن تبدیل شده است بستر رودخانه خرم آباد است و تا دلتان بخواهد به فراخور حال و نیاز از پل های کوچک کم عرض و غیر استاندارد استفاده شده است و البته «موقت» عنوانی است که مسئولان به کار می برند و گرنه سال هاست که مردم خرم آباد از آن ها استفاده می کنند و شهرداری هم  آنها را با نقاشی و غیره تزئیین می کند و گویا قرار است ده ها سال دیگر مورد استفاده قرار بگیرند.

حجم ترافیک این پل ها به  قدری زیاد است که در صورت هر گونه حادثه ای برای آن ها، دیگر پل های شهر، جوابگوی ترافیک موجود نیستند به ویژه آنکه خرم آباد به وسیله رودخانه به دو تکه تقسیم شده است.

در بارندگی روز گذشته، و خروش رودخانه خرم آباد، سیلاب برای ساعاتی پل های موقت را غرق کرد و ارتباط دو سوی رودخانه قطع شد و برای مردم و عابران پیاده مشکلاتی به وجود آمد.

امید است مسئولان با تکیه بر تکمیل پروژه های همچون پل جهادگران و پیش بینی احداث پل های استاندارد دیگر در مسیر رودخانه خرم آباد، برای امنیت مردم هم که شده هر چه زودتر پل های موقت را از سیستم عمران شهری خرم آباد حذف کنند.

گزارش:سجاد دولتشاهی