یادداشت/
اینجا تپه شهداست، همان جایی که سال‌ها پیش کلنگ مخالفتش زده شد!
چند عکس یادگاری و بعد هم بگویند عجب کنگره قشنگی بود! روی چادر هم می‌نویسند «شهدا شرمنده‌ایم». شرمندگی که روی سیاه را سفید نمی‌کند
لرستان خبر: یادداشت کریم خورشیدوند: اینجا تپه شهداست، همان جایی که سال‌ها پیش کلنگ مخالفتش زده شد! همان تپه‌ای که شهدای گمنامش خواندیم، تا ناممان گم نشود! همان جایی که پای ارادتمان، لنگ مانده بود و پوتین‌های نبردمان را از پا بیرون آوردیم! همان جایی که سربند غیرتمان را به فراموشی سپردیم. همان جایی که هنوز هم نور کافی ندارد. چرا که جاده‌اش به مسیر خانه هیچ مسوولی ختم نمی‌شود.
اینجا تپه شهداست. تپه قمقمه‌های خالی! امسال به همت یکی از بچه‌های هیئت آب شرب تهیه شده است. آقایان مسوول و بسیجیان نمونه! تا الآن آب غیر قابل شرب خورده‌اید؟
بو می‌دهد! بوی غفلت! مثل ایمانمان، که از بوی تعفنش لایه‌ی اوزن هم پاره می‌شود. اینجا تپه شهداست، تکه‌ای از آسمان کلنگی، که سعادت خدمتش را به همدیگر پاس می‌دهیم! اینجا مزار کسانی است که اراده‌شان کوه را می‌شکافت و ما به آنها که می‌رسیم بودجه فرهنگی‌مان را موشکافانه بررسی می‌کنیم.
شاید این مزار همان فرمانده‌ای باشد که پشت درب اتاقش به جای «با هماهنگی وارد شوید» نوشته بود «یا حسین(ع) فرماندهی فقط از آن توست». شاید مزار چهارده سالهای باشد که همه‌ی هستی‌اش را به مین‌های فسفری بخشید. شاید آن یکی مزار همان تخریب‌چی گردان باشد، که حصار دنیا را فرو ریخت، اما بدنش زیر شنّی تانک‌ها له شده بود. یا بی‌سیم‌چی گردان، که جز با ملکوت ارتباطی نداشت. شاید هم دیده‌بانی باشد که فقط بیکران عشق را نظاره می‌کرد.
چند قدم آن طرف‌تر، درست آنجا را می‌گویم، چادر برزنتی است که هر ساله برپا می‌کنند، آهنگ بوی پیراهن یوسف می‌گذارند. چند تا خانواده شهید هم آنجا، عقب‌تر از همه، روی صندلی‌های چرخدار مدیریتی، نه! روی صندلی‌های پلاستیکی می‌نشینند؛ تا مسئولین و متولیان امور فرهنگی جلوی دوربین یک سری آمار به درد نخور، بدهند. چند عکس یادگاری و بعد هم بگویند عجب کنگره قشنگی بود! روی چادر هم می‌نویسند «شهدا شرمنده‌ایم». شرمندگی که روی سیاه را سفید نمی‌کند. چقدر وصیت نامه شهدا را خوانده‌ایم؟ چقدر به آن عمل کرده‌ایم؟ چقدر فرهنگ جهاد و شهادت را در جامعه رواج داده‌ایم؟ چقدر شهدا را شناخته‌ایم؟
قبر «شهید حمید قربانی نسب»، اولین شهید خرم‌آباد را می‌گویم، چند وجب با سرویس بهداشتی به جا مانده از تخریب سردخانه قدیمی شهر فاصله دارد؟ و گلزار شهدا هم هنوز حصار ندارد! قلب آدم می‌سوزد وقتی می‌بیند حیوان نجس بر روی قبور پاک شهدا پرسه می‌زند. عجبا! چه کنگره قشنگی و چه کنگره‌های قشنگی! نمی‌گویم، مسئولین شهدا را دریابید فریاد میزنم شهدا ما را دریابید و برایمان فاتحه بخوانید، که شما حاضرید و ناظر و ما غافلان، در غیبت کبری مانده‌ایم. مزار شهدا در غربت
- سال 79 پیکر مطهر هشت شهید گمنام در تپه‌ای در خرم‌آباد تدفین شد. این تپه به یمن قدوم آنان «تپه شهدا» نام گرفت.
- قریب به 4 سال بعد از تدفین با شکوه شهدا، مزار ایشان در غربتی که بی تأثیر از دوران حکومت لیبرال‌ها بر این کشور نبود، طی شد.
- در سالهای 83 و 84 با توجه به درخواست‌های متعدد مردم و همچنین پیگیری اندک مسئوولین دلسوز شهر، طرح ساماندهی قبور و فضای اطراف به اجرا درآمد.
- شاید تا چند سال اول دولت نهم، سیر صعودی این حرکت ادامه داشت. استقبال مردم به زیارت شهدا، بخصوص در پایان هفته و برگزاری برنامه‌های متعدد در کنار قبور شهدا، باعث شد که حتی از انجام پروژه غیر مرتبط محیط زیست جلوگیری به عمل آمد.
- علی‌رغم تصویب پروژه «مرکز فرهنگی دفاع مقدس» نوعی بی‌توجهی به این مکان در دو سال اخیر توسط دستگاه‌های ذیربط مشاهده می‌شود.
عجیب است رسم روزگار، فرقی نمی کند دوران جاهلیت باشد یا تجدد، همیشه در مقابل حق ، پلیدانی قد علم می کنند ، روزگاری به نام دین سر از تن پاره تن اسلام جدا می شود غافل از اینکه حسین تمام نمی شود ، تفکر حسین تمام نمی شود چون حسین تمام نشدنی است و تمام نشدنی بودنش را از زینبش دارد.
زینب هم او که در انزوای رسانه ای انروز تاریخ ، سکوت عالم را شکست و دیروز هجدهم اردیبهشت 95 همزمان با اخرین روز رجب سال 1437 یکبار دیگر صحنه اسارت هاشمیان اتفاق افتاد و این بار گلبانگ "و ما رایت الا جمیلا" با دور گردانی اسرا از لسان عباسهایش در گوش حلب و خان طومان پژواک شد. برادرانم ؛
ای مردترین مردان روزگار ما؛ خبر پرواز دسته جمعی تان انهم در استانه ولادت مولایتان حسین و مقتدایتان عباس ایران را به سوگ نشانده اما نه سوگواری از سر زبونی و ضعف که از سر غرور و افتخار به رشادت و پایمردی تان، دست مریزاد. برادرانم؛ محافظان حریم اسلام؛ اگر نبودید دیروز تا بانویتان را به شام بدرقه کنید امروز به یک اشارت ولی لبیکی از سر جان گفته ماندید و ایستادید شام را برای یزیدیان کربلا کردید و با خون سرختان لبیک یا حسین را بر وجب به وجب سرزمینهای اسلامی نقش کردید. راهتان حسینی است و یادتان همیشه در دل عباسیون و زینبیون پابرجاست.
احسنت آقا کریم اما مظلوم تر از شهدای گمنام شهدای مدافع حرم هستند که شهادت شون صحنه مرگ انسانیت بعضیها شده نه فقط ایمان، بله این شهدای نسل سوم هستند که بعضیها به طعنه میگفتند اینها نمیتونن ادامه دهنده راه شهدای دفاع مقدس باشن و غیره چرا مراسم تشیع وتدفین شهدای مدافع حرم نباید رسانه ای بشه؟ خدای ناکرده به برجام که ربطی نداره از مجامع بین المللی که نمیترسیم؟!! اینها شهدای مستشاری نیستند اینها رفتند تا از اهل بیت و ندای مظلومیت آل الله دفاع کنن... ارادتمند شما آقا کریم