گزارشی از زندگی ستاره ای که خاموش شد
در حالیکه اهالی کشتی به ویژه فرنگی کاران از بازگشت دوباره محمد بنا به عرصه ملی راضی و خوشحال بودند، خبر مثبت اعلام شدن تست دوپینگ امیرعلی اکبری، مرد طلایی رقابتهای جهانی مجارستان شوک بزرگی به جامعه ورزش وارد آورد و یکی از افتخارات تاریخی این رشته را به کابوسی برای اهالی آن بدل ساخت. ستاره ای که امیدوار بودیم در رویدادهای آینده برای ایران افتخار آفرینی کند زود خاموش شد!
به گزارش افکارنیوز ، انگار مدال طلای وزن ۹۶ کیلوگرم رقابتهای جهانی ۲۰۱۰ مسکو، مدال خوش یمن و مبارکی برای امیرعلی اکبری نبود، چراکه فراز و نشیب های عجیب و گاها خبرساز این فرنگی کار جوان و پر امید، درست بعد از کسب همین مدال آغاز شد.
امیرعلی اکبری آذرماه سال ۱۳۶۶ بدنیا آمد و چه حیف که دقیقا در روز بیستم همین ماه یعنی آذر سال ۱۳۹۲ بدترین اتفاق ممکن در دنیای حرفه ای ورزش برای او رقم خورد. علی اکبری کسب مدال و افتخار در رده بزرگسالان را از سال ۲۰۰۹ آغاز کرد. سالی که در رقابتهای جهانی هرنینگ دانمارک موفق به کسب مدال برنز وزن ۹۶ کیلوگرم شد و در رقابتهای قهرمانی آسیا در تایلند نیز توانست مدال طلای قاره کهن را بر گردن آویزد. او که دیگر جای خود را در ترکیب تیم ملی تثبیت کرده بود در رقابتهای جهانی ۲۰۱۰ مسکو نیز به میدان رفت و در حالیکه محمد بنا سرمربیگری تیم ایران را بر عهده داشت توانست نخستین و در حقیقت آخرین مدال طلای قهرمانی جهان را از آن خود کند.
اما انگار طالع این پسر شهریاری کشتی ایران از آن روز به بعد طور دیگری رقم خورد و چرخ روزگار، دیگر به خواست و اراده او نچرخید. روزهای سخت و سیاه علی اکبری که به قول خودش بدترین و حزن انگیزترین دوران ورزشی اش بود از آخرین اردوی آماده سازی او در کنار رقیبش بابک قربانی در خانه کشتی رقم خورد. روزهایی که یک تست درون اردویی دوپینگ و نتیجه مثبتش باعث شد او دو سال از حضور در تمامی میادین محروم شود و همتای کرمانشاهی او یعنی بابک قربانی هم با حکمی مشابه خانه نشین شود.
به هر حال علی اکبری مدتی را در انزوا و سکوت سپری کرد تا اینکه به توصیه برخی از دوستان و مربیان دوباره با آغاز تمرینات شخصی، ندای بازگشت به عرصه ملی سر داد. ندایی که محمد بنا نیز به آن پاسخی مثبت داد و به ادامه دوران محرومیتش او را برای ایجاد انگیزه و آمادگی به اردوی تیم ملی دعوت کرد. فرنگی کار منزوی دیروز به یکباره به فردی پر امید و با روحیه تبدیل شد که با حضور در اردوی آماده سازی المپیک ۲۰۱۲ لندن نشان داد برای بازگشت و جبران مافات، چیزی کم ندارد.
علی اکبری در همان روزها نیز صراحتا اعلام کرد: " تا سه چهار ماه اول محرومیتم اصلا حال و روز خوبی نداشتم و یکی از بدترین روزهای زندگی ام را به چشم دیدم، اما به هر شکل خودم را جمع و جور کردم و با یک هدفگذاری مشخص و مشاوره با مربیان، دوباره استارت زدم. در طول مدت محرومیتم هم در شهریار و درباشگاه های زادگاهم تمرین کردم تا ضمن ماندن در شرایط مطلوب از کشتی هم دور نشوم. این روال ادامه داشت تا اینکه قبل از المپیک لندن برای کمک به اردونشینان تیم ملی به خانه کشتی آمدم و به عنوان حریف تمرینی در کنار ملی پوشان هستم"
او که بعد از درخشش در رقابتهای جهانی ۲۰۱۰ مسکو به دلیل دوپینگ نتوانست در رقابتهای جهانی ۲۰۱۱ استانبول و همچنین المپیک ۲۰۱۲ لندن حضور یابد، همچنان حسرت به دل و پشیمان بود، اما امید به بازگشت و حضور در رقابتهای جهانی مجارستان او را همچنان سرپا و امیدوار نگه داشت تا اینکه اوایل سال جاری دوران محرومیت او به پایان رسید. هر چند در همان روزها، بی مهری های مسئولان وقت وزارت ورزش و فدراسیون کشتی و همچنین پیشنهادات وسوسه انگیز آذربایجانی ها علی اکبری را به یکقدمی تغییر تابعیت و جلای وطن رساند، اما او دوباره به حضور در کشورش افتخار کرد و رسما با رد پیشنهاد میلیونی آذربایجانی ها در ایران ماند و به تمرین مشغول شد.
وی حالا مثل تیری بود که از چله کمان رها شده که گویی کسی جلودارش نیست. علی اکبری بیش از هر اردونشنین دیگری تمرین می کرد و طوری نشان می داد که انگار فقط مدال طلای رقابتهای جهانی مجارستان و سپس درخشش در المپیک برزیل سیرابش می کند. نخستین میدان بعد از محرومیت این فرنگی کار، یونیورسیاد دانشجویی کازان روسیه بود که کادر فنی برای احیای روحی و روانی اش به او فرصت دادند تا پس از دوری دوساله از میدان، پنجه در پنجه حریفان جدیدش در وزن ۱۲۰ کیلوگرم بیاندازد.
علی اکبری هم انصافا در این رقابتها نشان داد فعل خواستن را صرف کرده و دو سال دوری از میدان نه تنها مخرب بلکه برای او بسیار سازنده و آموزنده بوده. او با راهیابی به فینال قهرمانی دانشجویان جهان خود را مقابل رضا کایالپ دید و در حالیکه می توانست او را شکست دهد مغلوب این حریف ترکیه ای شد و به نایب قهرمانی بسنده کرد. وی بعد از آن مسابقات از عملکردش اظهار رضایت کرد و به خبرنگار مهر گفت: " به دلیل دو سال دوری از مسابقات آنطور که باید و شاید آماده نبودم و حتی دلیل باختم در مقابل رضا کایالپ هم همین سردرگمی و گیج بودن من بعد از محرومیت بود. در این مسابقات اصلا صدای مربیان و کوچینگ را نمی شنیدم و در حقیقت با ۵۰ درصد آمادگی کنونی و با ناداوری نتیجه را به رضا کایالپ یا همان گربه سیاه سنگین وزن های ایران واگذار کردم. البته با حضور در این مسابقات فهمیدم کجای دنیای سنگین وزن های جهان هستم که خوشبختانه در نخستین میدان در وزن ۱۲۰ کیلوگرم هم به تجربیات خوبی رسیدم. "
نکته قابل توجه اینکه امیرعلی اکبری بعد از این مسابقات از سوی ماموران وادا مورد تست دوپینگ قرار گرفت و بعد از مدتی با نتیجه منفی این تست مشخص شد او یک ورزشکار پاک و ششدانگ است. فرنگی کار جوان کشورمان دوباره با روحیه ای مضاعف به اردوی تیم ملی بازگشت تا شاید بتواند با کسب دوبنده تیم ملی به رقابتهای جهانی مجارستان اعزام شود. انصافا هم روزهای سخت و طاقت فرسایی را در خانه کشتی به تمرین و آماده سازی گذراند و در نهایت به هدفش یعنی کسب دوبنده تیم ملی رسید. البته تمامی کارشناسان و صاحبنظران او را آماده ترین و پرشانس ترین ملی پوش کاروان کشتی ایران نامیدند، چرا که وی از نظر روحی و جسمی چیزی برای کسب افتخار و جبران سالهای از دست رفته نداشت.
به هر ترتیب او همچون نگینی با آتیه ر رقابتهای جهانی مجارستان درخشید و یکی پس از دیگر با شکست حریفان نامدار و آماده خود توانست نخستین مدال سنگین وزن تاریخ کشتی فرنگی ایران را بنام خود ثبت کند. اما انگار اتفاقی که نباید می افتاد، درست در همین روزهای طلایی بوقوع پیوست و ترا‍ژدی امیرعلی اکبری و محرومیت مادام العمرش در همین روزها کلید خورد. افتخاری بزرگی که عمر کوتاهی داشت و فدراسیون جهانی کشتی با توجه به مثبت اعلام شدن نتیجه تست A و B دوپینگ علی اکبری، خط قرمزی روی نام وی کشید.
بدین ترتیب پرونده کشتی او نیز با صدور حکم محرومیت مادام العمرش از سوی فیلا و کمیته جهانی مبارزه با دوپینگ خیلی زود بسته شد و علی اکبری خواسته یا ناخواسته قربانی پدیده شومی شد که فدراسیون کشتی بارها در این خصوص به تمامی مربیان و ملی پوشان هشدار داده بود. تیم ملی کشتی فرنگی ایران هم با ابطال قهرمانی علی اکبری و کسر ۱۰ امتیاز با ارزش از عنوان تیمی چهارمی رقابتهای جهانی ۲۰۱۳ به عنوان هشتمی تنزل یافت تا کشتی ایران هم به شکلی دیگر از این جریان متضرر شود.
آنچه مسلم است امیرعلی اکبری به دلیل ندانم کاری یا هر دلیل دیگری گرفتار چنین سرانجامی شده، اما او حق زندگی دارد و باید همچنان به کار و تلاش بپردازد. مطمئنا پایان دنیای قهرمانی برای او به معنای پایان زندگی روزمره و معمولی نیست و علی اکبری جوان باید همچنان در بین همشهریان و هموطنانش، سالها گذران عمر کند.
امیرعلی اکبری آذرماه سال ۱۳۶۶ بدنیا آمد و چه حیف که دقیقا در روز بیستم همین ماه یعنی آذر سال ۱۳۹۲ بدترین اتفاق ممکن در دنیای حرفه ای ورزش برای او رقم خورد. علی اکبری کسب مدال و افتخار در رده بزرگسالان را از سال ۲۰۰۹ آغاز کرد. سالی که در رقابتهای جهانی هرنینگ دانمارک موفق به کسب مدال برنز وزن ۹۶ کیلوگرم شد و در رقابتهای قهرمانی آسیا در تایلند نیز توانست مدال طلای قاره کهن را بر گردن آویزد. او که دیگر جای خود را در ترکیب تیم ملی تثبیت کرده بود در رقابتهای جهانی ۲۰۱۰ مسکو نیز به میدان رفت و در حالیکه محمد بنا سرمربیگری تیم ایران را بر عهده داشت توانست نخستین و در حقیقت آخرین مدال طلای قهرمانی جهان را از آن خود کند.
اما انگار طالع این پسر شهریاری کشتی ایران از آن روز به بعد طور دیگری رقم خورد و چرخ روزگار، دیگر به خواست و اراده او نچرخید. روزهای سخت و سیاه علی اکبری که به قول خودش بدترین و حزن انگیزترین دوران ورزشی اش بود از آخرین اردوی آماده سازی او در کنار رقیبش بابک قربانی در خانه کشتی رقم خورد. روزهایی که یک تست درون اردویی دوپینگ و نتیجه مثبتش باعث شد او دو سال از حضور در تمامی میادین محروم شود و همتای کرمانشاهی او یعنی بابک قربانی هم با حکمی مشابه خانه نشین شود.
به هر حال علی اکبری مدتی را در انزوا و سکوت سپری کرد تا اینکه به توصیه برخی از دوستان و مربیان دوباره با آغاز تمرینات شخصی، ندای بازگشت به عرصه ملی سر داد. ندایی که محمد بنا نیز به آن پاسخی مثبت داد و به ادامه دوران محرومیتش او را برای ایجاد انگیزه و آمادگی به اردوی تیم ملی دعوت کرد. فرنگی کار منزوی دیروز به یکباره به فردی پر امید و با روحیه تبدیل شد که با حضور در اردوی آماده سازی المپیک ۲۰۱۲ لندن نشان داد برای بازگشت و جبران مافات، چیزی کم ندارد.
علی اکبری در همان روزها نیز صراحتا اعلام کرد: " تا سه چهار ماه اول محرومیتم اصلا حال و روز خوبی نداشتم و یکی از بدترین روزهای زندگی ام را به چشم دیدم، اما به هر شکل خودم را جمع و جور کردم و با یک هدفگذاری مشخص و مشاوره با مربیان، دوباره استارت زدم. در طول مدت محرومیتم هم در شهریار و درباشگاه های زادگاهم تمرین کردم تا ضمن ماندن در شرایط مطلوب از کشتی هم دور نشوم. این روال ادامه داشت تا اینکه قبل از المپیک لندن برای کمک به اردونشینان تیم ملی به خانه کشتی آمدم و به عنوان حریف تمرینی در کنار ملی پوشان هستم"
او که بعد از درخشش در رقابتهای جهانی ۲۰۱۰ مسکو به دلیل دوپینگ نتوانست در رقابتهای جهانی ۲۰۱۱ استانبول و همچنین المپیک ۲۰۱۲ لندن حضور یابد، همچنان حسرت به دل و پشیمان بود، اما امید به بازگشت و حضور در رقابتهای جهانی مجارستان او را همچنان سرپا و امیدوار نگه داشت تا اینکه اوایل سال جاری دوران محرومیت او به پایان رسید. هر چند در همان روزها، بی مهری های مسئولان وقت وزارت ورزش و فدراسیون کشتی و همچنین پیشنهادات وسوسه انگیز آذربایجانی ها علی اکبری را به یکقدمی تغییر تابعیت و جلای وطن رساند، اما او دوباره به حضور در کشورش افتخار کرد و رسما با رد پیشنهاد میلیونی آذربایجانی ها در ایران ماند و به تمرین مشغول شد.
وی حالا مثل تیری بود که از چله کمان رها شده که گویی کسی جلودارش نیست. علی اکبری بیش از هر اردونشنین دیگری تمرین می کرد و طوری نشان می داد که انگار فقط مدال طلای رقابتهای جهانی مجارستان و سپس درخشش در المپیک برزیل سیرابش می کند. نخستین میدان بعد از محرومیت این فرنگی کار، یونیورسیاد دانشجویی کازان روسیه بود که کادر فنی برای احیای روحی و روانی اش به او فرصت دادند تا پس از دوری دوساله از میدان، پنجه در پنجه حریفان جدیدش در وزن ۱۲۰ کیلوگرم بیاندازد.
علی اکبری هم انصافا در این رقابتها نشان داد فعل خواستن را صرف کرده و دو سال دوری از میدان نه تنها مخرب بلکه برای او بسیار سازنده و آموزنده بوده. او با راهیابی به فینال قهرمانی دانشجویان جهان خود را مقابل رضا کایالپ دید و در حالیکه می توانست او را شکست دهد مغلوب این حریف ترکیه ای شد و به نایب قهرمانی بسنده کرد. وی بعد از آن مسابقات از عملکردش اظهار رضایت کرد و به خبرنگار مهر گفت: " به دلیل دو سال دوری از مسابقات آنطور که باید و شاید آماده نبودم و حتی دلیل باختم در مقابل رضا کایالپ هم همین سردرگمی و گیج بودن من بعد از محرومیت بود. در این مسابقات اصلا صدای مربیان و کوچینگ را نمی شنیدم و در حقیقت با ۵۰ درصد آمادگی کنونی و با ناداوری نتیجه را به رضا کایالپ یا همان گربه سیاه سنگین وزن های ایران واگذار کردم. البته با حضور در این مسابقات فهمیدم کجای دنیای سنگین وزن های جهان هستم که خوشبختانه در نخستین میدان در وزن ۱۲۰ کیلوگرم هم به تجربیات خوبی رسیدم. "
نکته قابل توجه اینکه امیرعلی اکبری بعد از این مسابقات از سوی ماموران وادا مورد تست دوپینگ قرار گرفت و بعد از مدتی با نتیجه منفی این تست مشخص شد او یک ورزشکار پاک و ششدانگ است. فرنگی کار جوان کشورمان دوباره با روحیه ای مضاعف به اردوی تیم ملی بازگشت تا شاید بتواند با کسب دوبنده تیم ملی به رقابتهای جهانی مجارستان اعزام شود. انصافا هم روزهای سخت و طاقت فرسایی را در خانه کشتی به تمرین و آماده سازی گذراند و در نهایت به هدفش یعنی کسب دوبنده تیم ملی رسید. البته تمامی کارشناسان و صاحبنظران او را آماده ترین و پرشانس ترین ملی پوش کاروان کشتی ایران نامیدند، چرا که وی از نظر روحی و جسمی چیزی برای کسب افتخار و جبران سالهای از دست رفته نداشت.
به هر ترتیب او همچون نگینی با آتیه ر رقابتهای جهانی مجارستان درخشید و یکی پس از دیگر با شکست حریفان نامدار و آماده خود توانست نخستین مدال سنگین وزن تاریخ کشتی فرنگی ایران را بنام خود ثبت کند. اما انگار اتفاقی که نباید می افتاد، درست در همین روزهای طلایی بوقوع پیوست و ترا‍ژدی امیرعلی اکبری و محرومیت مادام العمرش در همین روزها کلید خورد. افتخاری بزرگی که عمر کوتاهی داشت و فدراسیون جهانی کشتی با توجه به مثبت اعلام شدن نتیجه تست A و B دوپینگ علی اکبری، خط قرمزی روی نام وی کشید.
بدین ترتیب پرونده کشتی او نیز با صدور حکم محرومیت مادام العمرش از سوی فیلا و کمیته جهانی مبارزه با دوپینگ خیلی زود بسته شد و علی اکبری خواسته یا ناخواسته قربانی پدیده شومی شد که فدراسیون کشتی بارها در این خصوص به تمامی مربیان و ملی پوشان هشدار داده بود. تیم ملی کشتی فرنگی ایران هم با ابطال قهرمانی علی اکبری و کسر ۱۰ امتیاز با ارزش از عنوان تیمی چهارمی رقابتهای جهانی ۲۰۱۳ به عنوان هشتمی تنزل یافت تا کشتی ایران هم به شکلی دیگر از این جریان متضرر شود.
آنچه مسلم است امیرعلی اکبری به دلیل ندانم کاری یا هر دلیل دیگری گرفتار چنین سرانجامی شده، اما او حق زندگی دارد و باید همچنان به کار و تلاش بپردازد. مطمئنا پایان دنیای قهرمانی برای او به معنای پایان زندگی روزمره و معمولی نیست و علی اکبری جوان باید همچنان در بین همشهریان و هموطنانش، سالها گذران عمر کند.
