آنها مجوز تفسیر اساسنامه را ندارند
پای منافع شخصی در میان است؟
شواهد و مقررات بیانگر آن است که هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک خلاف بزرگی در نوشتن آیین نامه مرتکب شده است.
به گزارش افکارنیوز ، آیین نامه برگزاری انتخابات کمیته ملی المپیک روز گذشته (سه شنبه) در حالی از سوی هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک به تصویب رسید که شبهات زیادی در آن وجود دارد و به واقع می توان آن را موضوعی غیر قانونی و البته غیراخلاقی دانست.
بخش دوم این آیین نامه با عنوان شرایط عضویت در مجمع و ثبت نام کاندیداها است. در بخش «ب» شرایط و نحوه ثبت نام کاندیداها برای کسب کرسی های مختلف هیئت اجرایی نوشته شده که شبهه برانگیزترین قسمت آن تبصره سوم آن است که نوشته شده است:
تبصره ۳: با توجه به تصریح به عمل آمده در ماده ۱۵ اساسنامه مبنی بر انتخاب اعضای هیئت اجرایی منحصراً از میان اعضای رسمی دارای حق رای مجمع، نمایندگان فدراسیون های موضوع بندهای «پ» ، «ت» و «ث» ماده ۵ اساسنامه (در صورت غیبت رئیس و احراز شرایط لازم برای نمایندگان فدراسیون های مزبور) مجاز به حضور صرفاً در همان یک جلسه مجمع عمومی هستند که برای شرکت در آن معرفی شده اند و دارای حق رای نیز هستند ولیکن نمی توانند کاندیدای هیچ یک از سمت های هیئت اجرایی شوند.
اعضای هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک ایران با استفاده از ماده ۱۷ اساسنامه که از آن به عنوان وظایف و اختیارات هیئت اجرایی یاد شده و با استناد به بند «چ» که بررسی و تصویب کلیه آیین نامه های داخلی کمیته اعم از آیین نامه اداری، استخدامی، مالی و معاملاتی تعریف شده است این آیین نامه را نوشته اند.
با مراجعه به این تبصره متوجه می شود که هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک عملا حق نوشتن آیین نامه ای برای برگزاری انتخابات نداشته است. اینکه هیئت اجرایی چه تفسیری از این بند داشته، سوال اساسی و مهم است. اصولا اینکه آیا هیئت اجرایی مجوز تفسیر اساسنامه را دارد هم موردی دیگر است.
مطابق مقررات باید هرگونه تغییر یا تفسیر اساسنامه، خصوصا برای برگزاری انتخابات از طریق IOC استعلام و تاییدیه آن نیز گرفته شود. در واقع می توان گفت که این آیین نامه غیر قانونی است و کمیته ملی المپیک نمی تواند چنین کاری را انجام دهد. البته یک نکته در مورد اساسنامه اینکه یک اساسنامه باید به قدری قوی، واضح و کامل باشد که همه بتوانند از آن نیز استفاده کنند و نیازی به آیین نامه یا متممی نباشد.
برخی از مفاد این آیین نامه، متممی بوده که به اساسنامه اضافه شده است. برای مورد استفاده بودن آن، این آیین نامه ابتدا باید به تصویب مجمع عمومی (فوق العاده) رسیده و سپس برای تایید نهایی به IOC ارسال شود که عملا چنین کاری صورت نگرفته و می توان این کار را به نوعی دست بردن در اساسنامه دانست.
نکته عجیب دیگر اینکه علی آبادی، رئیس کمیته ملی المپیک روز گذشته اعلام کرد اعضای هیئت رئیسه ای که قصد دارند در انتخابات کمیته ملی شرکت کنند باید حداقل ۶ ماه از حضورشان در هیئت رئیسه سپری شده باشد. سوال اساسی دیگر در این مورد وجود دارد و آن این است که بر فرض مثال اگر انتخابات یک فدراسیون امروز برگزار و رئیس آن مشخص شود، تمامی اعضای هیئت رئیسه این فدراسیون با حضور رئیس جدید دچار تغییر می شوند و همگی حکمی جدید از وزیر ورزش می گیرند. اگر رئیس این فدراسیون به هر دلیل نتوانست در انتخابات کمیته ملی المپیک حضور یابد، آیا آن فدراسیون المپیکی حق شرکت در انتخابات را با این قانون نخواهد داشت؟
اینکه چرا هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک با این بند سعی در ایجاد محدودیت دارد، مشخص نیست. رئیس یک فدراسیون تنها نماینده یک فدراسیون المپیکی در مجمع است نه نماینده خودش.
تصویب این آیین نامه عملا اجازه حضور مصطفی هاشمی طبا، نصرالله سجادی و البته مسئولان را در این انتخابات نمی دهد و به نظر می رسد پای منافع شخصی یا گروهی در میان باشد. در بسیاری از کمیته های ملی المپیک کشورهای مختلف جهان، مقامات بالای اجرایی و سیاسی کشور رئیس کمیته ملی المپیک هستند. علت این امر اعتبار بخشیدن به کمیته ملی المپیک و نشست های آن است. با حضور افراد بلند مرتبه انضباط جلسات رعایت می شود و اعضای هیئت اجرایی و یا مجمع عمومی ادبیات خوبی را مورد استفاده قرار می دهند و در حالت «خواب آلودگی» سندی را امضای نمی کنند!
در راس کمیته ملی المپیک برخی کشورهای آسیایی و کشورهای مطرح اروپایی از جمله انگلستان، مقامات ارشد کشور حضور دارند اما متاسفانه در کشور ما چنین نیست و اگر چنین بود این مشکلات به وجود نمی آمد. با این تفاسیر اگر هاشمی طبا و هر شخص دیگری نسبت به این آیین نامه اعتراض داشته باشد، قطعا از سوی IOC قابل پیگیری خواهد بود.
نکته پایانی اینکه باید مسئولیت اعضای هیئت اجرایی مشخص شود. اصلی ترین تصمیمات ورزش کشور در این نشست اخذ می شود و بهتر است اعضای آن در زمانی که انتخابات برگزار شد و به عنوان عضو هیئت اجرایی معرفی شدند، سوگندنامه ای را یاد کنند تا بدانند چه چیزی را امضا می کنند و به آن نیز متعهد باشند تا مشکلاتی مانند فروش ساختمان گاندی ایجاد نشود نه اینکه بگویند ما خوابمان می آمد و حواسمان نبود چه چیزی را امضا کردیم!
بخش دوم این آیین نامه با عنوان شرایط عضویت در مجمع و ثبت نام کاندیداها است. در بخش «ب» شرایط و نحوه ثبت نام کاندیداها برای کسب کرسی های مختلف هیئت اجرایی نوشته شده که شبهه برانگیزترین قسمت آن تبصره سوم آن است که نوشته شده است:
تبصره ۳: با توجه به تصریح به عمل آمده در ماده ۱۵ اساسنامه مبنی بر انتخاب اعضای هیئت اجرایی منحصراً از میان اعضای رسمی دارای حق رای مجمع، نمایندگان فدراسیون های موضوع بندهای «پ» ، «ت» و «ث» ماده ۵ اساسنامه (در صورت غیبت رئیس و احراز شرایط لازم برای نمایندگان فدراسیون های مزبور) مجاز به حضور صرفاً در همان یک جلسه مجمع عمومی هستند که برای شرکت در آن معرفی شده اند و دارای حق رای نیز هستند ولیکن نمی توانند کاندیدای هیچ یک از سمت های هیئت اجرایی شوند.
اعضای هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک ایران با استفاده از ماده ۱۷ اساسنامه که از آن به عنوان وظایف و اختیارات هیئت اجرایی یاد شده و با استناد به بند «چ» که بررسی و تصویب کلیه آیین نامه های داخلی کمیته اعم از آیین نامه اداری، استخدامی، مالی و معاملاتی تعریف شده است این آیین نامه را نوشته اند.
با مراجعه به این تبصره متوجه می شود که هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک عملا حق نوشتن آیین نامه ای برای برگزاری انتخابات نداشته است. اینکه هیئت اجرایی چه تفسیری از این بند داشته، سوال اساسی و مهم است. اصولا اینکه آیا هیئت اجرایی مجوز تفسیر اساسنامه را دارد هم موردی دیگر است.
مطابق مقررات باید هرگونه تغییر یا تفسیر اساسنامه، خصوصا برای برگزاری انتخابات از طریق IOC استعلام و تاییدیه آن نیز گرفته شود. در واقع می توان گفت که این آیین نامه غیر قانونی است و کمیته ملی المپیک نمی تواند چنین کاری را انجام دهد. البته یک نکته در مورد اساسنامه اینکه یک اساسنامه باید به قدری قوی، واضح و کامل باشد که همه بتوانند از آن نیز استفاده کنند و نیازی به آیین نامه یا متممی نباشد.
برخی از مفاد این آیین نامه، متممی بوده که به اساسنامه اضافه شده است. برای مورد استفاده بودن آن، این آیین نامه ابتدا باید به تصویب مجمع عمومی (فوق العاده) رسیده و سپس برای تایید نهایی به IOC ارسال شود که عملا چنین کاری صورت نگرفته و می توان این کار را به نوعی دست بردن در اساسنامه دانست.
نکته عجیب دیگر اینکه علی آبادی، رئیس کمیته ملی المپیک روز گذشته اعلام کرد اعضای هیئت رئیسه ای که قصد دارند در انتخابات کمیته ملی شرکت کنند باید حداقل ۶ ماه از حضورشان در هیئت رئیسه سپری شده باشد. سوال اساسی دیگر در این مورد وجود دارد و آن این است که بر فرض مثال اگر انتخابات یک فدراسیون امروز برگزار و رئیس آن مشخص شود، تمامی اعضای هیئت رئیسه این فدراسیون با حضور رئیس جدید دچار تغییر می شوند و همگی حکمی جدید از وزیر ورزش می گیرند. اگر رئیس این فدراسیون به هر دلیل نتوانست در انتخابات کمیته ملی المپیک حضور یابد، آیا آن فدراسیون المپیکی حق شرکت در انتخابات را با این قانون نخواهد داشت؟
اینکه چرا هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک با این بند سعی در ایجاد محدودیت دارد، مشخص نیست. رئیس یک فدراسیون تنها نماینده یک فدراسیون المپیکی در مجمع است نه نماینده خودش.
تصویب این آیین نامه عملا اجازه حضور مصطفی هاشمی طبا، نصرالله سجادی و البته مسئولان را در این انتخابات نمی دهد و به نظر می رسد پای منافع شخصی یا گروهی در میان باشد. در بسیاری از کمیته های ملی المپیک کشورهای مختلف جهان، مقامات بالای اجرایی و سیاسی کشور رئیس کمیته ملی المپیک هستند. علت این امر اعتبار بخشیدن به کمیته ملی المپیک و نشست های آن است. با حضور افراد بلند مرتبه انضباط جلسات رعایت می شود و اعضای هیئت اجرایی و یا مجمع عمومی ادبیات خوبی را مورد استفاده قرار می دهند و در حالت «خواب آلودگی» سندی را امضای نمی کنند!
در راس کمیته ملی المپیک برخی کشورهای آسیایی و کشورهای مطرح اروپایی از جمله انگلستان، مقامات ارشد کشور حضور دارند اما متاسفانه در کشور ما چنین نیست و اگر چنین بود این مشکلات به وجود نمی آمد. با این تفاسیر اگر هاشمی طبا و هر شخص دیگری نسبت به این آیین نامه اعتراض داشته باشد، قطعا از سوی IOC قابل پیگیری خواهد بود.
نکته پایانی اینکه باید مسئولیت اعضای هیئت اجرایی مشخص شود. اصلی ترین تصمیمات ورزش کشور در این نشست اخذ می شود و بهتر است اعضای آن در زمانی که انتخابات برگزار شد و به عنوان عضو هیئت اجرایی معرفی شدند، سوگندنامه ای را یاد کنند تا بدانند چه چیزی را امضا می کنند و به آن نیز متعهد باشند تا مشکلاتی مانند فروش ساختمان گاندی ایجاد نشود نه اینکه بگویند ما خوابمان می آمد و حواسمان نبود چه چیزی را امضا کردیم!
