۱۰۰ میلیارد هم بدهند مربی استقلال نمی شوم

به گزارش افکارنیوز ، فرشاد پیوس چهارشنبه شب میهمان برنامه" روزی روزگاری" شبکه تلویزونی ورزش بود. پیوس در این برنامه از فوتبال و خاطراتش از ابتدا تا انتهای دوران بازیگری حرف زد که بخشی از حرف های او جالب توجه بود.

پیوس بعد از پخش فیلم دربی سال ۷۶ و مراسم خداحافظی اش درباره آن اتفاق گفت: «این مراسم بدون اینکه پیش بینی شود انجام شد و خودم تصمیم گرفتم بعد از یازده دقیقه حضور در میدان با آن مراسم از فوتبال کنار بروم. »

مرد خوش چهره و موسپید فوتبال ایران ادامه داد: «خداحافظی برای خودم و خانواده ام خیلی سخت بود. همان شب همه دوستانم تماس می گرفتند و گریه می کردند. ما آن شب منزل باجناقم بودیم که با پدر ومادرم هم تلفنی صحبت کردم و آنها هم گریه کردند اما مادرم گفت از این به بعد به زندگی ات برس. اتفاقا باجناقم که الان مرحوم شده از آن پرسپولیسی های متعصب بود و می گفت چون پرسپولیسی بودی خواهرزنم را به تو دادیم. »

وی درباره دادن پیراهن شماره ۱۷ خود به مهدی مهدوی کیا هم گفت: «خودم قلبا مهدی را دوست داشتم و دلم می خواست پیراهنم را به او بدهم. البته قبل از آن وقتی این تصمیم را گرفتم به من گفتند به فلان بازیکن بده که من نمی خواهم اسم آن بازیکنان را بگویم اما قلبا مهدی را دوست داشتم و می دانستم از آنچه در آن موقع بود بالاتر خواهد رفت و پیشرفت می کند که همین طور هم شد. خود مهدی هم گفت آن پیراهن را به مادرش داده تا برایش نگه دارد و هنوز هم آن را دارد. مهدی می گفت آن پیراهن برایش خوش شانسی آورده و باعث شده در فوتبال پیشرفت کند. »

پیوس در خصوص خداحافظی اش از فوتبال گفت: «۳۶ سالم بود که خداحافظی کردم. یک شب تا صبح با همسرم با هم فکر کردیم و به این نتیجه رسیدیم که باید فوتبال را کنار بگذارم و به زندگی ام برسم. بعد از اینکه این تصمیم را در تیم اعلام کردم همه شوکه شدند و باورشان نمی شد. بعضی ها می خواستند منصرفم کنند و می گفتند هنوز می توانی بازی کنی. آقای عابدینی خیلی با من صحبت کرد و می گفت می توانی دو سه سال دیگر هم بازی کنی. خودم هم فکر می کنم زود خداحافاظی کردم و می توانستم دو سه سال دیگر ادامه بدهم اما دوست نداشتم از روی سکوها فریاد بزنند که فلانی پیر شده و باید از زمین بکشیدش بیرون. »

وی در خصوص اینکه در مراسم خداحافظی اش حتی استقلالی ها هم به شدت تشویقش می کردند گفت: «من در طول سیزده سال حضورم در پرسپولیس از جمله معدود بازیکنانی بودم که هیچ وقت با استقلالی ها مشکلی نداشتم و آنها هیچ وقت علیه من شعار نساختند یا دشنام نمی دادند. آنها همیشه به من احترام می گذاشتند و من هم دوست شان داشتم. »

شماره ۱۷ سابق سرخ ها درباره ورودش به دوران مربیگری هم توضیح داد: «من در مربیگری به آنچه استحقاقش را داشتم نرسیدم که به خاطر یکی دو انتتخاب اشتباهم بوده. من در شهید قندی یزد خیلی موفق بودم و این یتم را از دسته ۳ به دسته ۲ و سپس به دسته یک آوردم و فوتبال یزد را رو آوردم. در شموشک، پاس، گل گهر و تراکتورسازی هم دوران خوبی داشتم اما یک تیم انتهای جدول (هما) را گرفتم که در آخر آن تیم در همان انتهای جدول ماند. البته این کار جسارت و ریسک بالایی را می طلبید اما شاید اگر آن زمان انتخاب بهتری می کردم الان در مربیگری وضعیت بهتری داشتم. »

وی درباره اینکه چه آرزویی در مربیگری دارد گفت: «دوست دارم روزی سرمربی پرسپولیس شوم. در زمان آقای کاشانی ایشان گفتند بیا دستیار قطبی بشو. اگر آن موقع قبول می کردم وقتی قطبی رفت می توانستم سرمربی شوم. حتی در زمان سرمربیگری دنیزلی هم گفتند بیا دستیار شو اما من قبول نکردم چون همیشه دوست دارم نفر اول باشم. »

پیوس ادامه داد: «آرزویم سرمربیگری پرسپولیس است و امیدوارم یک دور هم این تیم را به ما بدهند. مربیان خارجی و ایرانی زیادی در این تیم سرمربیگری کردند اما امیدوارم یک بار هم به من اعتماد کنند تا من هم بتوانم توانایی هایم را نشان دهم. اتفاقا به نظر من سرمربیگری در تیم های بزرگ راحت تر است چون تمام امکانات و بازیکنان بزرگ در اختیارت هستند. من در دوران بازیگری به همه افتخارات دست پیدا کردم اما امیدوارم در پرسپولیس مربیگری کنم تا این تیم را قهرمان حذفی، لیگ و آسیا کنم. »

وی در پاسخ به این سوال منصور ضابطیان مجری برنامه که اگر فردا از باشگاه استقلال با شما تماس بگیرند و پیشنهاد سرمربیگری بدهند قبول می کنید، گفت: «نه نمی پذیرم. البته امیر بچه محل ماست اما اگر ۱۰۰ میلیارد هم بدهند به این تیم نمی روم. به هر تیمی می روم غیر از استقلال چون هر چه دارم از پرسپولیس و هواداران این تیم است. »

پیوس در خصوص اینکه زمانی تولیدی لباس داشته و آیا الان هم به این حرفه ادامه می دهد یا نه گفت: «اتفاقا در چند صحنه ای که از بازی های من پخش شد مثلا در بازی با هما لباس های پرسپولیس از تولیدی من بود اما بعد از پذیرش قطعنامه من اجناسم را ارزان تر فروختم، چرخ هایم را فروختم و کارگرهایم را هم رد کردم رفتند. در واقع قطعنامه به ضررم بود و اگر زندگی ام در آن زمان ۶۰ بود یک مرتبه شد صفر. »

مهاجم گلزن سابق سرخ ها در پاسخ به این سوال که الان چه حرفه ای دارد گفت: «من بیشتر از طریق فوتبال و اداره مدرسه فوتبال امرار معاش می کنم. البته یک پیتزایی کوچک هم در خیابان ستارخان دارم که آن را هم اجاره داده ام و خدا را شکر وضعم بد نیست. »

وی در پاسخ به این سوال که دوست داشتی الان چند سالت بود و آن وقت چه کار می کردی گفت: «دوست داشتم الان ۱۸ – ۱۷ سال سن داشتم اما باز هم تیم راه آهن را انتخاب می کردم چون در محله خودمان بود. »

پیوس درباره فرزاندنش هم گفت: «ماهان پسر بزرگم ۲۲ سال سن دارد و در تیم خونه به خونه بازی می کند. الان هم تمرین می کند تا شرایط بدنی اش درست شود. پویان پسر دومم دانشجوی تربیت بدنی است و جانان دخترم هم در کلاس چهارم دبستان درس می خواند. »